Back to reality....

Gisterenavond toch nog langer dan verwacht bezig geweest met alles op te ruimen, in te pakken en vooral...de koffers op 't juiste gewicht te brengen.....ze mogen elk "maar" 20kg wegen hé.....;-)
Iets na middernacht raakte mijn hoofd het hoofdkussen, toen was iedereen al ver in dromenland....
Dus toen de wekker om 6u30 afliep, had ik helemaal nog geen zin om op te staan.....het bed lag nog beter dan de vorige nacht....hihi.....en 't is ook een dubbel gevoel hé.....dit is dé dag dat we weer naar huis moeten.....back to reality.....gaan werken.....én sparen.....om terug te komen hé.....;-)
Ik krijg iedereen met moeite wakker.....van de allerbeste ontbijtgranen is bewaard tot deze morgen.....die gaat vlotjes binnen! Tandjes worden gepoetst, haren worden gekamd, nu wordt écht het allerlaatste ingepakt en dan....tijd om nog een laatste keer te checken dat alles wel weg is, want de ketting die Yara heeft gekocht, is nergens te vinden....hopelijk is ze ergens tussen de bagage terecht gekomen en ni tussen het afval!!!!
Iets voor 8u gaan we met onze koffers tot aan de ingang van ons 'hotel' (is eigenlijk een héél groot appartementsgebouw), daar wachten we op onze auto die door die vriendelijke mannen hier elke keer weer met de glimlach uit de parking wordt gereden voor ons.....ik ben bestuurder van dienst....mijn ventje is autorijden even beu na die ellenlange file....ik mag dus 'afscheid' nemen van die geweldige auto.....

Weeral een mooi zicht op de skyline van Miami.....

We komen aan bij alamo en we worden bedankt hem goed af te leveren.... ;-)
Met een treintje rijden we naar de luchthaven....nog steeds gepakt en gezakt en 't is grappig om te zien hoe onze papa "vecht" met de koffers.....hihi.....
Aan de incheckbalie vraag ik of ze hier de mogelijkheid hebben om ons terug samen te zetten op de vlucht van New York naar Brussel.....de vriendelijke man zegt dat we dat in New York moeten vragen, want als hij dat via Miami doet, moeten we ervoor betalen.....en da is NI het plan hé!!! ;-)
Koffers wegen netjes 20kg of iets minder....met dank aan mijn bagageweegschaal!!!
We gaan door de douane.....geen gepiep of drugscontrole.....ho, wacht.....toch wel.....onze papa.....na het fouilleren weten ze het zeker....zijn tattoo op zijne rug gaf het alarm......maar we mogen door! ;-)
We wandelen naar onze gate.....weeral helemaal ten einde de gang.....kids zien vanalles om te eten.....nu al terug honger????
We vullen onze wachttijd door samen een spelletje te spelen.....

Een halfuurtje voor we mogen boarden, kiezen we allemaal nog iets wat er lekker uitziet.....maar schijn bedriegt.....niks is écht zo lekker dan dat het eruit zag, maar goed, onze buikjes zijn eventjes stil!
On time vertrekken richting New York....een mooi beeld weeral boven de wolken......

Iedereen probeert een middagdutje te doen, maar da lukt ni zo geweldig goe.....
20 min vroeger dan gepland aangekomen in New York, we gaan direct naar een customer-balie om te vragen of ze ons samen kunnen zetten....(zij hebben ons tenslotte uit elkaar gehaald hé....)
Een uur voor vertrek moet ik dat aan de gate vragen, want nu is da tegen betaling.....
We zoeken én vinden iets om te eten......de man die de bestelling opneemt, vindt mij zo grappig (da snap ik nu ni....hihi...) en geeft me mijn drinken gratis.....thanks!!!! ;-)
Als afsluiter eten we nog een frozen yoghurt.....mmmm.....

Voor we naar onze gate stappen, effe checken  of die nog hetzelfde is, nope.....leuk, is dichterbij dan den eerste.....als we er bijna zijn, kijk ik toch nog eens op de borden en ja hoor, mijn gevoel klopt.....gate is weer veranderd, maar 't is er maar 2 verder.....daar is de vlucht vóór de onze nog ni vertrokken....door die vertraging, kan ons vliegtuig later op z'n plaats gaan staan, maar ze verwachten geen vertraging!
Een uur voor ons vertrek ga ik naar de balie.....de mevrouw is nog ni zeker wat ze gaat doen en houdt ze de 3 boardingpasses bij van diegenen die ni samen zitten.....ze gaat ons oproepen.....als da maar goekomt!
Ondertussen wordt het druk aan onze gate.....de paralympics van België, die in L.A veel medailles hebben gewonnen voor ons land, vliegen mee met ons......(of wij met hen... ;-) )
Als iedereen wordt opgeroepen om de boardingpas klaar te houden, ga ik toch maar eens naar de balie, daar wordt direct duidelijk waarom ze ons nog ni heeft opgeroepen.....ze kan onze naam ni uitspreken.....maar ze heeft er wél voor gezorgd dat we met 6 op 1 rij zitten..... 3-3.....wat zijn we hier blij mee zeg!!!! Dat wil dus zeggen dat we een upgrade hebben gekregen voor 3 economy-plus stoelen.....nice!!!! Thanks United!!!!
Ondertussen wordt duidelijk dat onze vlucht iets vertraagd is, eten moet nog aan boord gebracht worden en 't moet nog gekuist worden.....
Een halfuurtje, daar kunnen we mee leven!!!
Als iedereen zijn plaatske heeft gevonden, spreekt de piloot ons toe.....er is een onderdeel dat noodzakelijk is om bij te hebben voor de veiligheid dat ontbreekt......dus we moeten wachten....hij bedankt ons voor ons geduld.....
10 min later hetzelfde bericht.....tijdje later nog eens......met anderhalf uur vertraging is 't zover....bye bye America......

Alleen onze Milan kan een goeie dut doen bij papa.....Maury en ik krijgen regelmatig een stevige rugmassage van de kindjes achter ons.....ik heb die papa gezegd dat hij er ni mee moet inzitten, dat onze kindjes ook klein zijn geweest.... ;-)

De piloot heeft goe gevlogen, hij heeft een uur ingehaald van onze vertraging, zodat we uiteindelijk maar met een halfuurtje vertraging, heel zacht, bijna ni gevoeld, landen in Brussel.....waar het 15gr is en ......waar het regent..... brrrrrr....

We zijn blij om bekende gezichten te zien.....wat voelt het raar om opeens terug zo snel te rijden.....120km/u, terwijl we de afgelopen 4 weken, omgerekend, max. 90km/u hebben gereden.....onze trouwe viervoeter die ons hevig kwispelend begroet......weer even zoeken hoe de routine thuis is.......nagenietend van alles wat gebeurd is de afgelopen weken.....alle belevenissen worden herinneringen......die we met plezier keer op keer verder vertellen om ze weer te herbeleven.....

Bedankt om onze avonturen te lezen......heel graag geschreven.....en wie weet......tot volgende keer.....